Agua De Annique (Anneke Van Giersbergen) - Air

Αύγουστος του 2007 και η περιοδεία για το “home” άλμπουμ τελειώνει, με την  Anneke van giersbergen να βρίσκεται για τελευταία φορά (μέχρι την επετειακή εμφάνιση του 2014) στην σκηνή με τους the gathering , μετά από 12 χρόνια συνεχούς παρουσίας.

Οι λόγοι που αναφερθήκαν σχετικά με την αποχώρηση της , αφορούσαν την απόφαση της να επικεντρωθεί στην οικογένεια της , αλλά παράλληλα ανακοίνωσε πως επρόκειτο να ακολουθήσει σόλο πορεία, έχοντας μάλιστα ήδη έτοιμο το πρώτο της άλμπουμ.

Το πιο πιθανό είναι να μην μάθουμε ποτέ τους πραγματικούς λόγους που η Anneke αποχώρησε, ωστόσο η ανακοίνωση της κυκλοφορίας του πρώτου της άλμπουμ, μετρίασε κατά πολύ την πίκρα που προκάλεσε η αποχώρηση, καθώς το πιο σημαντικό ήταν ότι τελικά θα συνεχίζαμε να απολαμβάνουμε  αυτή τη φωνή,  έστω και μακριά από το σχήμα που την αγαπήσαμε αλλά και που την ανέδειξε.

Με τα πρώτα singles , “day after yesterday” και “beautiful one”(αφιερωμένο στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα) ,  τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους.

Για άλλη μια φορά, δεν μπορούμε παρά να παραδοθούμε σε αυτή τη μαγική φωνή, καθώς το ήδη φορτισμένο κλίμα της αποχώρησης, έγινε ακόμη πιο έντονο από την ατμόσφαιρα αυτών των 2 τραγουδιών..

Τα συγκεκριμένα τραγούδια αντιπροσώπευαν πλήρως τον δίσκο, καθώς προτού πάρουμε το “air” στα χέρια  μας καταλάβαμε περίπου τι να περιμένουμε.

Ατμοσφαιρικό ,μελαγχολικό, ηλεκτροακουστικό ροκ με alternative στοιχεία ,να χαρακτηρίζουν έναν δίσκο ο οποίος μπορεί να μην είναι  metal , είναι όμως στα «νερά» του μέσου οπαδού του πρώην συγκροτήματος της αξιαγάπητης Ολλανδέζας.

Οι ενορχηστρώσεις είναι απλές και η δομή των τραγουδιών δεν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη, ωστόσο αυτή η απλότητα είναι και η ομορφιά του δίσκου, καθώς μέσα από τις συγκεκριμένες συνθέσεις η Anneke βγάζει μια «ζεστασιά» , εκπροσωπώντας πλήρως την φράση «προσωπικός δίσκος».

Πραγματικά , με τραγούδια όπως το “trail of grief” “ice water”, ή “yalin” , η Anneke ξεδιπλώνει το τεράστιο ταλέντο της σε ένα άλμπουμ που, παρότι έχει αρκετά κομμάτια, δεν κάνει πουθενά καμιά έντονη «κοιλιά» και κυλά ευχάριστα σε όλη την διάρκεια του.

Πέρα από το σχετικά «ήρεμο» στυλ του, τα μόνα πιο «δυνατά» κομμάτια είναι το σχετικά αδιάφορο “you are nice” , αλλά και το “witnesses” το οποίο είναι από τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ και ειδικά live απέδειξε ακόμη περισσότερο την αξία του.

Στιχουργικά πάλι, σε πιο απλό στυλ από ότι μας είχε συνηθίσει με τους the gathering , η Anneke μας μιλά για προσωπικές σχέσεις, για την απώλεια και την μετάνοια μέσω αυτής (“yalin”), αλλά σαν την μύγα μες στο γάλα βρίσκεται το προαναφερθέν “witnesses” , το οποίο βγάζει κάποια οργή/αγανάκτηση για τον θρησκευτικό προσηλυτισμό.

Συνολικά , το “air” είναι ένας πολύ όμορφος δίσκος που μπορεί με την κατεύθυνση του να ξένισε κάποιους, αλλά κέντρισε το ενδιαφέρον πολλών από εμάς, που είδαν την αγαπημένη τους φωνή να μπορεί να σταθεί επάξια και μόνη της , έστω και σε διαφορετικό στυλ.

Επίσης , εκτός από πρώτη, είναι και η τελευταία φορά που η Anneke καταπιάνεται με το ατμοσφαιρικό rock, καθώς στο μέλλον (εξαιρείται το ακουστικό “pure air”) , η ζυγαριά θα γύρει περισσότερο σε πιο pop rock μονοπάτια, έναντι του ατμοσφαιρικού στοιχείου (“in your room”), ενώ στην συνέχεια θα αυξήσει ακόμη περισσότερο τα pop στοιχεία ,αλλά και τις πιο δυνατές κιθάρες (με αρκετά επιτυχημένο αποτέλεσμα) στα πιο δυνατά, αλλά και πιο εμπορικά “everything is changing” και “drive”. 

Όπως και να έχει το ντεμπούτο αυτό, αποτελεί μάλλον  την καλύτερη solo κυκλοφορία της Anneke και πιθανόν να μην είναι ο δίσκος ορόσημο που θα επηρεάσει γενιές μουσικών, (άλλωστε αυτό το έκανε αρκετές φορές με τους the gathering), όμως είναι μια εξαιρετική και ιδιαίτερη κυκλοφορία.

Γιατί εδώ δεν έχει σημασία τι μουσική ακούει κάποιος, ούτε αν είναι fan της μουσικής των the gathering.

Σημασία έχει, ότι αν κάποιος είναι οπαδός της Anneke, το “air” σίγουρα θα μιλήσει στην καρδιά του…

 Γιώργος "Marooned"